9. Gün. Duvarda ki Evler.

                 
               Kızgül babasına "Benim evime de bu evlerden yapar mısın baba?" demişti geçenlerde.  Çocuklar kendi evlerine geçince yaşadıkları evden bir iz olsun istiyorlar. Bir şeyleri oraya da taşıyorlar.

               Oğul kendi evine taşınınca balkonunda renk renk sardunyalar açmıştı. Evinin önünden geçerken başımı kaldırıp pencerelerine ve balkonuna bakmıştım. Çiçekleri görünce sevinmiş ve şaşırmıştım. Çünkü evdeyken çiçeklerle pek ilgilenmezdi. Sonra babası yaptığı gemi maketlerinden birini vermişti ona. Pek mutlu olmuştu.

               Kızgül'ün evine ilk gittiğimiz de bir gemi maketi götürmüştük yine.

               Konca'nın bana doğum günü hediyesi olarak yaptığı bu evler yıllardır duvarımızda durur. Çok parasız bir zamanımızdı. Gizli gizli bana göstermeden yapmıştı o evleri.

               İşte bugün Kızgül'e  bu evlerden yapmak için malzeme almaya gittik Bauhausa. Kızgül'lerle beraber gittik. Çünkü bizim yaşlı arabamız pat diye bozuluverdi dün. Pazartesi tamire gidecek.

               Malzemeleri aldık dönüşte Kızgül'e kahve içmeye uğradık.  Baktım etli yaprak sarma yapmış."Biraz ısıtayım yer misin anne?" dedi. Dayanamadım. "Yerim valla" dedim. Yahu ne becerikli kızım varmış benim. Nefis bir dolma yapmış. Hayatımda yediğim en güzel dolma. Veya bana öyle geldi.
 
               Eve geldik Konca ile. Yemek faslı falan odalarımıza çekildik. Biz akşamları ayrı odalarda oturuyoruz. Benim yatak odasında bir köşem var. Bir koltuk, laptop, televizyon, kitaplar ve ayaklarımı dayadığım pilates topum. Böyle çok iyi oluyor. Çünkü ben artık sessiz ortamda kitap okuyabiliyorum ve az televizyon seyrediyorum. Konca ise hiç kapatmıyor televizyonu. Hatta televizyon açıkken uyumayı seviyor.

              Akşam yemeği faslı bitse de kendime ait köşeme kaçsam diye sabırsızlanıyorum. Öyle alıştım ki buraya gündüzleri de burada oturmak istiyorum. Bazen de Konca'yla yer değiştiriyoruz. O yatak odasın da ben salonda oturuyorum. Değişiklik oluyor. Komiğiz biz.