Yağmur henüz dinmişti.Hava temiz,ben huzurlu...Haftada bir gün sanki çalışıyormuşum gibi.Ama o günlerden farklı olarak çok mutlu çıkıyorum evden.Ayaklarıma dolanan,babaannelerine bırakılacak küçükler yok.Servise yetişme stresi yok.Korkunç trafikte "Yine geç kaldım;müdür yardımcısının önünden nasıl geçicem?Bir gün de geç kalmaz mı bu adam?"diye kendimi yeme yok.
Ohh!İyi ki emekli olmuşum bee!Özgürüm...Parası biraz az özgür ama, olsun.Gelecek planları,didin didin.Hayal kur.Yine didin didin.Hiçbir şey değişmez.Oh be bitti artık.Bugün var sadece. Ne geçmiş ne de gelecek...
Kırmızı ceketim kolaylandı bakın.O alttaki mavi yuvarlaklar benim dizlerim oluyor.
Sınıfta bir yandan konuşuyoruz,bir yandan dikiş dikiyoruz.Hepimizin ortak amacı sadece kendimize ait bir gün.O bir günde yollarımız kesişiyor.Birbirimize kendimizi, sıkıntılarımızı anlatıyoruz.Bazen devam eden dostluklar kuruluyor.Buluşuluyor...Çay kahve zamanları paylaşılıyor.Bazen de o günle sınırlı kalıyor arkadaşlık.Zil çalıyor.Herkes evine.
Şimdi kızgülle köşemizde "Yaprak Dökümü"izleyip çekirdek çitleme zamanı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder