Bir Pazar Günü Balkon Keyfi

                       Beni tanıyanlar bilir. Pazar günlerini sevmem. Çalışma günlerinden kalan bir şey sanırım. Hep iş güç ve sıkıntıyla geçer çünkü.

                       Yapılacak işler birikmiştir. Merdaneliyle saatlerce çamaşır yıkanacak. Akşam ütü yapılacak Pazartesiye hazırlanılacak. Yemek bulaşık çocuklar.

                       Bugün ev dandiniydi. Ama öyle böyle değil. Badana yapmaya kalkıştık çünkü. Onun dağınıklığı. Birde üstüne akvaryum patlamaz mı\?    Yatak odasını su bastı akvaryumu iptal etmek zorunda kaldık. Balıkları akvaryumcuya verdik. Onun dağınıklığı derken bugün güzel bir temizlik yaptım. Bir ferahladım bir ferahladım. Yemek dünden vardı bir şeyler. Goncaya ızgara tavuk yaptım. Ben yeşil mercimek ve zeytinyağlı fasulye yiyeceğim birazdan.

                       Kaldığım yerden devam edeyim. Bir bira açtım kendime. Oturdum balkonun yeşiline. Cep telefonumdan da bir müzik. Pazar günü hoş oldu yani. Şimdi dinlediğim şarkılardan birini paylaşayım.

Eskiden Mayıs Ayında Olsaydık...

 

          Korona olmasaydı mutlaka Ankara'ya giden bir trende olurdum Mayıs Ayında. Bir pencere kenarında yer ayırtmış olurdum. Trenin takırtıları eşliğinde yol alırken raylarda pencereden bozkırların nehirlerin tarlaların dağların görüntüsü kayar giderdi. Yanımdakiyle hiç konuşmazdım. Düşüncelere dalar giderdim. Yapayalnız hüzünlü istasyon binalarından geçerdik.

         Ben Mayıs ayında mutlaka Ankara'ya giden bir trenin cam kenarında olurdum. Vardığım da annem çayı demlemiş olurdu.  Mutlaka ama mutlaka sarma dolmalar ve börek eşliğinde. Baba evinin huzuru kaplardı içimi.

        Kanepede uyuya kaldığım da üstümü örterdi annem. Bu yaşımda bir anneye sahip olmanın muhteşem konforunu yaşardım. Yürüyüşe çıkarken "üstüne bir şeyler giy üşürsün" derdi mutlaka.

       Kuzenlerle arkadaşlarla buluşurdum. Akşamları şarap içerdim. Annem tatlı tatlı azarlardı. "Ne anlarsın şundan bilmem ki" diye sitem ederdi biraz. Kitap okumama da kızardı. "İki laf etsene aldın onu eline." 

      Ben genç kızlık evimde annemin güvenli gölgesinde mutlu huzurlu uykulara dalardım.

Bir Minik Bebek Geldi

 

 Heyecanla beklediğimiz günler bitti. Minik torunuma sağlıkla kavuştuk şükürler olsun. Kucağıma verdiklerin de gözlerimden yaşlar süzüldü. İnanılmaz bir şey.  Yavrumun yavrusu kucağımdaydı. Bebeği ayrı annesini nasıl merak ettim günlerce. 

Bebeğimiz bu gün 11 günlük. Günler nasıl geçti hiç anlamadım. Yok emdiydi yok gazı vardı yok banyosuydu yok kaka yaptıydı derken 11 gün olmuş.

Artık merak edecek bir can daha var. Her an onu düşünüyorum. Tanrım ona uzun ömürler versin. Bahtı açık olsun. Güzel günlerine tanık etmek nasip etsin.

Bir Sapan Hikayesi.

 

Oniki yaşlarındaydım. Kargı'daydık. Lojmanın bahçesinde mutlu mesut oynardık. Kardeşim mahalle arkadaşlarından sapan yapmayı öğrenmişti. Kendine bir sapan yapmıştı. Havalı havalı geziyordu kuş vuracağım diye. Ben de dalga geçiyordum. "Sen kim kuş vurmak kim." diye.

Bir gün kardeşimin katılırcasına ağlayarak eve geldiğini gördüm. Avucunda bir kuş vardı. Hareketsiz yatıyordu. Kardeşim "Ben kuşu öldürdüm ben kuşu öldürdüm." diye bağıra bağıra ağlıyordu. Öylesine attığı bir taş isabet etmişti işte.

Üzgün ve şaşkın ne yapacağımı bilemeden zavallı kuşa bakıyordum.

Annem bağrışmamıza geldi. Kuşu yokladı. Kalbi atıyor dedi. Başını muslukta suyun altına tuttu. Minik kuş bir anda silkelendi kendine geldi. Bu bir mucizeydi yaşıyordu. Kardeşim gözlerinde yaşlarla kahkaha atıyordu sevinçten.

Annem biraz su biraz yem verdi. Uçtu gitti sonra. Kardeşim bir daha eline sapan almadı.

Biz balık tutmaya gidip tuttukları küçük balıkları suya bırakan çocuklar olduk hep.

Enginarlı Pilav

Dün Küçükyalı'nın pazarıydı. Sırf enginar almak için koronaya rağmen pazara gittim. Enginarlarımı aldım.

Ben hep enginarı klasik zeytinyağlı bezelyeli havuçlu yaparım. Çokta severim. Bu sefer değişiklik olsun diye pilavını yapmaya karar verdim. Çok hoşuma gitti. Bayıldım. Dayanamadım iki tabak yedim valla.

Gelelim tarifine. Kuru soğan ve taze soğanı doğrayıp zeytinyağında kavuruyoruz. Dolmalık kuş üzümü atıyoruz içine. Dolmalık fıstıkta var ama biraz pahalı geldi koymadım ben.

Küp küp doğradığımız enginarlarıda ilave ediyoruz. Biraz limon suyu ve limon kabuğu. Sonra çok az su koyup enginarların biraz pişmesini bekliyoruz. Suyunu çekince daha önce ıslattığımız pirinci koyuyoruz.  Tuz ve şeker ilavesiyle kavuruyoruz. Üstünü bir parmak geçecek kadar sıcak su ilave ediyoruz.

Kaynadıktan sonra altını iyice kısıp üzerine dere otu doğrayıp demlenmeye bırakıyoruz.

Ben ılık yedim. Sanıyorum soğukta çok güzel olur.

Yapmanızı tavsiye ederim...

Kendim İçin Bir Armağan

Dün aklımdaydı ne zamandır kendime bir çiçek almadığım. Bu sabah uyandığım da  "bugün kendim için bir çiçek alacağım" dedim ve gülümseyerek başladım güne.

Kahvaltıdan sonra yürüyüş için giyindim.  Gözlerimi kalemle boyadım çabucak. Koronadan beri bu kadar yetiyor.  Eskiden olsa "makyajsız çıkmam abi" der her gün makyajımı tam yapardım. 

Yüzüklerime gözüm ilişti. İki tanesini geçirdim parmaklarıma.  Özlemişim. Düşündüm ki bir senedir doğru düzgün giyinmiyorum. Ayağımda tayt veya blucin üstüme rahat bir şeyler ve spor ayakkabılar. Bu dönemde kıyafet de satın almadım olanları da giymedim.

Yürüyüş için sahil yolunu çok seviyorum. Ama bugün rüzgarlı hava. Oralar çok eser şimdi diye düşünerek münübüs yolunda yürüdüm. Altıbin küsur adım atmışım. Yürümeye yürümeye yürümeyi unuttum. Bu korona beni tembelliğe çok alıştırdı.

Dönüşte çiçekçiye uğradım çiçeklerimi aldım. Aktardan ay çekirdeği aldım kavrulmamış. Eve geldim. İlk iş balkona ay çekirdeklerini ekmek oldu. Sonra çiçeklerimi suya koydum. Onlara sevgiyle baktım.

Küçük mutluluklar hayatı güzelleştiriyor. Güzel bir şarkı dinleyelim mi?

Corona Günlerinde Küçük Bir Kaçamak

Kuzenle buluştuk bugün. Ben Küçükyalıdan o Bostancıdan yürüyerek çıktık yola. Orta bir yerde buluşuruz dedik. Altıntepede Kahve diyarında buluştuk.  Hava güzel mi güzeldi. Hem uzun zamandır bir dostla buluşulmamıştı.Zaten sabah bir sevinçle uyanmıştım. Gün nasıl güzel olmasın benim için.

Önce bir kolonyalandık. Sonra o orta ben sade kahvelerimizi söyledik. Çocuklardan günlük hayattan söz ettik . Birbirimizi nasıl özlediğimizi anlattık bir süre. Ben doğacak torunum için ne kadar heyecanlı olduğumu anlattım.

Zaman doldu. O Bostancıya ben Küçükyalıya yollandım.

Bu da akşam menüm. Dün etli yaprak sarma yapmıştım. Çok severim. Ben öyle minik minik sarmam.  Büyük büyük sararım. Bugün de barbunya çıkardım buzluktan onu pişirdim. Bol soğanlı ve sarımsaklı. İkisi de güzeldi. Siz neler pişiriyorsunuz bu günlerde? Her akşam bir düşünce alıyor beni. Yarın ne yapsam diye.