Balkondan bakarken gözüm ilişti çiçeklere. Karşı apartmanda tam karşımdaki dairenin penceresindeydiler. İki sardunya ortalarında da bir begonya. Gülümsettiler beni. Yeni taşınmış olmalılar. Yıllardır koca apartmanda tek bir çiçek göremedim çünkü.
Balkonlardan, pencerelerden çiçek sarkan evlere gülümsemeden geçemem. İçindeki insanları düşünürüm. Onlar iyi insanlardır hep bence. Bir canlı büyüten nasıl kötü olabilir ki.
Bir de balkonları sadece bir şey silkelemek ve çamaşır asmak için kullananlar var. Bunlar asık suratla çıkarlar balkona. Çabuk çabuk işlerini yaparlar. Gözleri görmez ne gökyüzünü ne ağaçları. Dalgın içeriye girerler.
5 yorum:
Sokakta yürüken ben de hep balkonlara pencereler bakarım.
Eğer bir evde çiçek varsa o ev yaşıyordur.Bana daima mutluluk verir.
Sadece çiçekler mi? kediler, köpekler, kuşlar ve diğerleri de evde yaşımın kanıtlarıdır. Onları da sevelim...
Ben en çok kedileri seviyorum ama... Hiç dayanamam onlara.
Blogunuzu yeni keşfettim, siz beni izliyormuşunuz ama ben atlamışım sanırım. Ve çok ilginç birşey keşfettim eski sayfalara bakarken, sanırım Ümit bey kardeşiniz oluyor. Kendisini ve eşini kızkardeşim vasıtasıyla tanırım, Antalya'da da görüştük kaç kez. Dünya küçük diye boşa dememişler. Sevgiler yolluyorum...
Aaaa! Nasıl sevindim Leylak Dalı. Blog yazmaya başladığım da hep bunu hayal etmişdim biliyormusun? Tanıdık birileri blogumu keşfetse diye. Ümit şimdi İzmir'de yaşıyor. Bendende sevgiler...
Yorum Gönder