1 2 3 4 5 Bu kodu kullana

19 Ocak 2015 Pazartesi

Evimdeyim.




               Oh! Şükürler olsun. Bir yerlere gidip eve dönüş öyle güzel ki.  Özlemişim... Evimi de içindekileri de...

               Kızgül'le özlem giderip Annişimi görmemek olmazdı.  Dönüşte Ankara'ya uğradım. Bir hafta da baba evinde kaldım. Annem ve arkadaşlarımla özlem giderdim. Münevver sultanın güzel yemekleriyle mest oldum. Anne tembihleri beni genç hissettirdi. " Kızım ekmek yemeden olur mu hiç? Çöp gibi olmuşsun zaten. Boyun bağı almayı unutma. Üşütürsün. Hadi sen de yat artık. Sabah kalkamıyorsun sonra." gibi...

               Canım anam benim. Beni hala çocuk sanıyor.

               Saat dört buçuk gibi İstanbul'daydım. Konca karşıladı beni. Evi süpürmüş derlemiş toplamış. Biraları soğutmuş. Şimdi hamsi tava yapıyor mutfakta. Oğul'da geldi.

               Her şey güzel yani...

7 yorum:

*mehtap dedi ki...

annelere göre hep çocuk kalıyoruz ne güzel bazen de zor...

hüznün tadı dedi ki...

Mehtap- Annemin hayatta olmasına her fırsatta şükrediyorum.

Pusulasız Hayat Kitap Sesleri dedi ki...

Ne güzel olmuş.
Anneliğin en güzel yanı, evladını halen çocuk sanmak bence :)

neslice tarifler dedi ki...

Hayatta olsunlar, başımızda olsunlar da herşeye karışsınlar yeterki.. Allah sağlıklı uzun ömürler versin annelerimize.. Hayatta olmayanlar da nur içinde yatsın.. Sevgilerimle..

hüznün tadı dedi ki...

Hayat İzlerim- Banada çocuklarım küçük korunmaya muhtaç geliyor.
Neslice Tarifler- Allah annelerimize sağlıklı uzun ömürler versin inşallah.

kızgül dedi ki...

Âmin binlerce kez. Ama annelerin en güzeli benim annecikimdir.

Lale dedi ki...

Bu yazıdan huzur fışkırmış Mİhribanım...

hİç eksik olmasın hayatından...