Evimdeyim.

               Oh! Şükürler olsun. Bir yerlere gidip eve dönüş öyle güzel ki.  Özlemişim... Evimi de içindekileri de...

               Kızgül'le özlem giderip Annişimi görmemek olmazdı.  Dönüşte Ankara'ya uğradım. Bir hafta da baba evinde kaldım. Annem ve arkadaşlarımla özlem giderdim. Münevver sultanın güzel yemekleriyle mest oldum. Anne tembihleri beni genç hissettirdi. " Kızım ekmek yemeden olur mu hiç? Çöp gibi olmuşsun zaten. Boyun bağı almayı unutma. Üşütürsün. Hadi sen de yat artık. Sabah kalkamıyorsun sonra." gibi...

               Canım anam benim. Beni hala çocuk sanıyor.

               Saat dört buçuk gibi İstanbul'daydım. Konca karşıladı beni. Evi süpürmüş derlemiş toplamış. Biraları soğutmuş. Şimdi hamsi tava yapıyor mutfakta. Oğul'da geldi.

               Her şey güzel yani...