Dün gece yarılarına kadar sokaktaydı mahallenin gençleri ve çocukları. Bağrış çağrış kartopu oynadılar. Kaydılar. Kızgül'le biz de balkondan seyrettik.
O çocukluğumdaki kar sevincini hatırladım. Nasıl mutlu olurduk. Bizim çocukluğumuzun geçtiği küçük kasabalarda okullar falan tatil olmazdı. Ayaklarımız sırılsıklam, ellerimiz kıpkırmızı, burnumuz havuç gibi oynaya oynaya bata çıka gider gelirdik okula. Sınıflarımızda sobalarımız yanardı.
Annelerimiz bir gün bile okula gelmezdi. Ancak bir kabahatimiz olur da öğretmen çağırırsa gelirlerdi.
Annelerimizle biraz mesafeliydik. Kendi kendimize ders çalışır sorunlarımızı kavgalarımızı hiç iletmezdik.
Sınıfta bir gün şimdi adını unuttuğum bir arkadaşım durup dururken parmağını kaldırmış "Öğretmenim Oktay Mihriban'ı seviyor." Sınıfta derin bir sessizlik. Günlerce acı içinde kıvranmıştım. Ya öğretmen annemi çağırıp söylerse diye içim içimi yemişti. Dünya tatlısı ilk öğretmenim "Siz hepiniz kardeşsiniz ve benim çocuklarımsınız. Tabi birbirinizi seveceksiniz." dedi ve anneme hiç söylemedi.
Annelerimizin kabul günleri vardı. Öğretmenimiz arkadaşlardan birinin annesinin kabul gününe gideceğini söyledi. Arkadaşımızla lojmanlarımız yakındı. Nasıl kıskandım, nasıl kıskandım. Öğretmenime "Benim de annemim kabul günü."diye yalan söyledim. O yalan söylediğimi bildiği halde anneme de uğramıştı.
Fatma öğretmenimi çok sevdim ve hiç unutmadım. Ama o kovayla gelen süt tozları ve balık yağı yok mu? Ben daha sonraki hayatımda böyle zulüm görmedim:):)
11 yorum:
Mihriban hanımcığım ne kadar güzel anlatmışsınız. Çocukluğuma döndüm :) Balkondaki kar ise kıskançlık damarımı kabarttı !
Colette- Keşke bir avuç kar gönderebilsem:))
eşke... Günlerdir Ankara ve İstanbulda oturan blogger arkadaşlar beni şahane kar manzaralarıyla kıskançlıktan çatlattınız:)
ne güzel anlatmışsınız eski okul günlerinizi, huzur içinde okudum.
trt 1 de seksenler var tam şimdi hatta, yani salı geceleri.. tavsiye ederim. :)
çocukluk anılarımız aniden aklımıza düşüveriyor bazen ve hatırlamak bizi mutlu ediyor galiba.
Mihriban'cım başımızda sürekli dersini çalış çalış diyen kimse olmazdı daha mı sorumluluk sahibiydik acaba.. yeni nesil veliler her gün okulda dersane, dersane çocuklarını yarıştırıyor.
Ayy o süt tozu kokusu çok fenaydı. hiç içemezdim.
Zeynep-O arkadaşıma çok kızmıştım:)
Swotpisces- İzliyorum. Çok sevdim.
Mehtap- Karla ilgili bir şeyler yazacaktım o yıllara gidiverdim.
Hülya- O yüzden yıllarca sütten nefret ettim.
Fotoğrafa bayıldım, tabi anlattıklarınıza da...ne güzel anılar:)
Natali- Foto bizim balkonun kış hali.
kar güzel ama birde soğuk olmasa dahada güzel olacak :)
Yorum Gönder