25 Kasım 2011 Cuma
Sahilde Yürüsem...
Eski resimlere bakarken artık yürüyüş yapmadığımı fark ettim. Ve yürüyüşleri özlediğimi fark ettim.
Haftada üç gün spora bir gün kursa gitmekten başka şeylere vakit kalmıyor. Günler çabucak geçip gidiyor. Evi düzenlemek, alışveriş, yemek yapmak, kitap okumak, örgü, bilgisayar derken hafta bitiyor.
Koncayla sahilde yürürdük ne güzel. Şimdi onun dizleri ağrıyor. Bana katılamıyor. Yalnız yürümek de güzel ama arkadaş da arıyor insan. Hafa sonu tembellik etmeden yürüyeceğim biraz. Bir tembellik var zaten üstümde. Onu üstümden atmam lazım.
Bugün maaş günümdü. Koncayla sabahtan çıktık. Maaşı çektik harcaya harcaya geldik. Faturaları ödedik. Markete balıkçıya uğradık. Evde cüzdanı bir açtım. Paraları bir sayayım dedim. Eyvah! Para düşürmüşüm diye bağırdım. Sonra aldım kağıdı kalemi elime. Harcamaları bir bir yazdım. Ne yazık ki para falan düşürmemişim. Emekli maaşım daha eve gelmeden bitmiş.Nedir bu yaa! Hani maaşlara ayarlama yapacaklardı?
Çok kızdım çok. Tek maaşla geçinmek zorunda olan, evi barkı olmayan ne yapacak peki?
Neyse çayım demlenmiş. Mis gibi sıcak sıcak. Sıcacık bir de kitabım var. Çok eskiden okuduğum. Laura Esquıvel "Acı Çikolata". Keyfimize bakalım.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
7 yorum:
Bi güldüm ki sorma gitsin. Haftada 3 gün spor yapıyorsun ne güzel. Daha ne yürüyüşü:)
Ama sahildeki yürüyüşlerin de tadı bir başkadır tabii.
Allah asgari maaşla geçinenlere yardım etsin. Zor gerçekten.
Açık havada yürüyüş bedenden çok ruha iyi geliyor. Eve geldiğinde hafiflemiş hissediyorsun.
Hep aynı dert canım bende bazen nereye harcadım yaaa diyesöylenip dururum.Sahil de yürümek çok iyi geliyor bende pek severim.
Çılgın Mevdoş- Bugünde hava güneşli.Tam yürüyüş zamanı...
hahhaah, Mihribancım, benim işm yerim biraz şehir dışıydı o yüzden yıllarca hiç alışveriş yapmadım. Servise evin önünden bin , evin önünde in derken...yıllarca böyle sürdü.Ekmek kaç lira desen valla bilmezdim. Gel zaman git zaman iş hayatım bitti. Bu kez alış veriş bana döndü. Beni görmeliydin, fazla para verdim galiba diye fişten hesaplama yapa yapa eve gelirdim. Kocam gülmekten ölürdü.
Ben de pazatesinden itibaren koru kuzguncuk yollarına dönüyorum.
Lale- Sen şanslıymışsın valla. Hiç değilse çalışırken alışverişle uğraşmamışsın:)))
en büyük korkum, tek maaşa kalmak ... emekli olunca ne yapacağız bilemiyorum..
yazın yuruyuşleri iyiydi, ama kışın bizim için cok zor.
Yorum Gönder