Hüzünlüyüm...

             Yıllar önce gencecik bir orman mühendisi babam ve on sekizinde hamile eşi annem arazideler. Yanlarında annanem de var.  Doğuma onbeş gün var hesaba göre. İki üç güne kadar Ankara'ya dönecekler.  Bulundukları yer köy bile değil. En yakın köye bir saat mesafede.

              Acelecide değilim ama dünyaya gelmeye karar veriyorum. Annem sancılanıyor. Köye gece bekçisini yolluyor babam. Atla gidip bir ebe bulacak. Ama onlar geldiklerinde ben doğmuşum. Gelen kadın evdeki makasla göbeğimi kesmiş. Bana bunları masal gibi anlatırlardı. Ben anne olunca anlayabildim annemin yaşadıklarını. Dağbaşında onsekizinde kendi kendine doğum yapmak hem de ilk doğumunu...

             Bugün benim doğum  günüm. Artık doğum günlerinde hüzünlü olacak yaştayım.