Bugün Bir Kedinin Hatıraları bloguna uğradım. Sahibesi Devin hn. aramızda değil artık. Ama bende hala kayıtlı. Ara sıra uğrayıp onun mücadelesini okuyorum. Blogun ıssızlığı içimi acıtsa da...
Kendi blogumu düşünüyorum. Günün birinde böyle ıssız kaldığın da kimler uğrar acaba? Belki torunlarım gelir. Tanırlar beni. Severler belki.
Ben Devin'i seviyorum. Nur içinde yatsın.
10 yorum:
Nur içinde yatsın.
Yazdıkların hem derin derin düşündürdü, hem de kaçınılmazı hatırlattı ve başka bir sürü şeyi.
Fikret' in dediği gibi
"Bence ölüm ve hayat
'bir ölür, bir doğar!' manasında
zoraki bir avunmadır."
Keşke bu avunma esnasında gereksiz düşmanlıklarla öfkelerle birbirimizi ve kendimizi yormaktan vazgeçebilsek...
O blogun ıssız olduğunu sanmıyorum;sessiz sadece.
Sevenlerinin unutmadığını,ziyaret etmeyi unutsalar bile yüreklerinin bir köşesinde duruyordur.
Sayfasını ilk kez ziyaret ettim ve içim acıdı.
Çok sevdiğim amcamı kaybettiğimde uzun zaman mezarına gidememiştim,acısından ve gerçeklerden korkmuştum.
sessizdi mezarı,toprakların üzerinde renk renk çiçekler açmıştı;ellerimle okşadım,sevdim,göz yaşlarımı emanet ettim toprağına.
Nur içinde yatsın.Rabbim onun sevdiği gönüllerle şenlendirsin mekanını.
Asuman- Ölümü arasıra hatırlamak ve kendimizi silkelememiz lazım.
Sıradan bir balık- Devin iyiki blog yazmış ve iyiki biz onu tanımışız.
Tanımış olman ve bloguna her gidişinde gülümsemen ne güzel.
eminim o da gülümsüyordur sevdiği insanlar tebessüm ettikçe.
Devin in blogunu yazmaya başladığı ilk günden itibaren okumak istiyorum.
Rabbim mekanını cennet eylesin..
Benim de içim sızladı.Tanıma şansım olmamıştı ama tanısaydım mutlaka yaşamımda özel bir yere koyacağım insanlardan biri olabilirdi. Bunu yazdıklarını okuyunca anladım. Hepimizin başına gelebilecek bir durum, bu gün varız, bir gün yok olacağız. Umarım bizi de iyi özelliklerimizle anacak birileri olur. Işıklar içinde uyu Devin Hanım..
Begonvilli ev- Bu blog ziyareti hepimizi hüzünlendirdi. Ama Devin hanımı sevgiyle anmış olduk yazdıkları sayesinde...
Beni çok etkiledi bu yazınız. Devin hn.'ın blogu ıssız olabilir ama saat hala çalışıyor. Yazıları hala var. O halde dedim, bizi bu alemde kalıcı kılan geride bıraktığımız yapıtlar. Biriler biz göçsekte hala bizim adımızı söylüyorsa nasıl yok olmuş olabiliriz?
Defne- Geride bir iz bırakmak ve anılmak çok güzel. Devin hn. bir yerlerden bu güzelliğin farkındadır.
ben de zaman zaman düşünürüm bunu ama amacım da o zaten... kızlarım birlikte yaşadığımız, paylaştığımız güzellikleri hatırlasınlar diye...
Sevgimle
Lalenin Bahçesi- Hüzünlü de olsa geride birkaç satır bırakma düşüncesi mutlu ediyor benide...
Yorum Gönder