Dün başladı yağmur ve soğuk. Bugün de ara ara sulu kar var. Dışarı çıkasım yok. Çayımı alıp cam kenarına gidiyorum, kitabımı okuyorum, dışarıyı seyrediyorum. Böyle havalarda ev bana çok çekici geliyor.
Oh! İşe gitmek, telaşla koşturmak zorunda değilim. Ama Akşama yemek ayarlamak zorundayım. Kızgül acıkmış gelir "Ne pişirdin anniş?" diye. Bugün hafta sonu.Oğul da gelir yemeğe. Evde de damla bir şey yok pişirecek. Market yolu göründü bana. Miskinlik yapacaktım halbuki.
Babası bu sabah Kızgül'e kahvaltı hazırlamış ben uyurken. Sabahın yedisinde bir güzel kahvaltı yapmış bizim ki. Tembellikten gevrekle sütü karıştırıp gidiyor işe her sabah. "Sabah sabah bir şey yiyemiyorum." diyor. Hazır bulunca nasıl yiyorsun Kızgül hanım? Canım. Çok da yoruluyor kıyamam. Dersanede çalışmak çok yorucu gerçekten. İlk günler sesi kısıldı öğretmenimin. Neyse şimdi düzeldi. Ama çalışmaktan mutlu.
Ben de emekli olmaktan çok mutluyum valla.
3 yorum:
Ben de, ben de:)))
darısı başıma, yemek yapmanın değil emekliliğin, bıktım yeminle çalışmaktan
Emeklilik çok güzel gerçekten. Ama biraz para az geliyor işte. Özgürsün ama bu yüzden biraz kısıtlanıyorsun. Olsun.Yürümek bedava,istediğin zaman hiç bişey yapmamak bedava.
Yorum Gönder