Uzun bir zaman sonra nihayet bir araya gelebildik. Kadıköy'de buluşacaktık. Aksilikler,hava şartları, falan filan... Benim Ankara'ya gidip gelmem derken 20 Mart Cumartesi günü bizim evde buluşmaya karar verdik. Ve eksiksiz bir aradaydık neyse ki.
Bir aksilik çıkacak diye nasıl da korktum. Resim de çekecektim ne güzel. O gün Konca da motorla Çanakkale gezisine katıldı. Fotoğraf makinesini o almış. Cep telefonuyla bir şeyler çektik ama resimler bana ulaşmadı. Ben de Dilek'ciğimin getirdiği çiçekleri resimledim.
O gün hepimiz çok mutlu olduk. Geçmişi konuştuk;şimdiyi konuştuk, konuştuk, konuştuk, konuştuk. O kadar ki o gece hep çenem ağrıdı.
Güner ve Müjgan anneanne olmuşlar. Torunlar anlatıldı tabi. Serap'ın Azize'nin oğulları, kocalarımız, analarımız, babalarımız, kayıplarımız ve tabi Töbank derken akşam oldu.
Bundan sonra her zamanki gibi sık sık görüşme kararı aldık. Ve bu güzel gün de bitti. Her güzel şey gibi çabuk bitti bana göre...
Bugün Erenköy'e psikiyatra gittim. Sorunlarımı anlattım. Bir uzmanın ağzından duyduğum şeyler beni
bayağı rahatlattı. Bir ay sonra yine gideceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder