Kuzum Doğmuş Bugün

    Seninle paylaştığım ve hiç unutamadığım Urfa günleri aklımda. Senin ilk öğretmenliğin de tayinin Suruç'a çıkmıştı. O uzun otobüs yolculuğumuzu hatırlıyor musun? Otobüste Türkçe çok az konuşuluyordu. Suriyelilerin ilk geldiği yıllardı. Suruça indiğimiz de burası Türkiye değil demiştim içimden. Sana moralini bozmamak için bir şey belli etmemiştim.
      Sonra Birecik'e yerleşişimiz. Senin her gün Suruç'a 40 kilometre gidişin. Okula varınca bana çağrı atardın. Oh rahatlardım. Birgün çağrı atmayı unutmuştun. Ben de ortalığı ayağa kaldırmıştım.
       Hafta sonları gezmeğe Urfa'ya giderdik. Balıklı Gölde gezerdik. Kebap yerdik. Sonra gün batarken  İpek Yolundan Bireciğe dönerdik.
       Sonra yüreğimi Birecik'te bırakıp eve dönerdim. Tek bağımız telefon olurdu. Aklım hep sende. Bir gün hasta olmuşsun. Bana belli etmedin hiç. Sanki okula gitmişsin gibi bana çağrı atmıştın. Daha sonra arkadaşın ağzından kaçırmıştı.
     Ama çok güzel insanlar da çıkmıştı karşımıza. Unutamam onları.
     Ara sıra Kazancı Bedii dinlerim Urfa günlerini anarak.
      İyi ki doğdun kuzum. Sensiz çok eksik kalırdım.