İstanbul'da kar. Öğrenciler, öğretmenler ve biz emekliler sıcak evlerimizde oturuyoruz. Allah çalışanların yardımcısı olsun. İstanbul trafiği normalde çekilmezken böyle havalarda düşünemiyorum bile.
Annem bizde. Tedirgin tedirgin dolaşıyor ortalıkta. "Ben şimdi Ankara'ya nasıl dönecem"diye mutsuz mutsuz söyleniyor. Ben günümü pencere kenarında oturarak geçirdim. Aslında mutfak alışverişi yapmam lazımdı. Ama oy çokluğuyla akşam lahmacun ısmarlamaya karar verdik.
Bugün karın verdiği beyaz sarhoşluk var bende. Camı açıp açıp bol oksijen soluyorum. Küçükyalı'da hava hiç olmadığı kadar temiz.
Çangal'da ki karları düşündüm yine. Çatıdan sarkan o buzları, o yıl başladığım okula babamın kucağında gidişimi hatırladım. Kar öyle yağardı ki sokak kapımız pencerelerimiz açılmazdı. İki kar dağının arasından babamın kucağında okula giderken kendimi güvende hissederdim.
Beş sınıf bir arada okurduk. Beşinci sınıfta bir tane öğrenci ve tek öğretmenimiz vardı. Aramızda koşturur dururdu. Beşinci sınıfta ki öğrenci gözümde öyle erişilmezdi ki.
Öğretmenimin kızı Gültop benim sınıfımdaydı. Öğretmen bir gün dersini bilemediği için azarlamıştı. Gültop ağlaya ağlaya lojmana koşmuştu. Biraz sonra annesi okula geldi. Öğretmenimize bağırmaya başladı "çocuğu nıye ağlatıyorsun ?" diye. Öğretmenimiz mahçup olmuş ben çok üzülmüştüm.
Ders bitiminde babam okula gelir, yine kucağına alır beni evimize dönerdik.
Diğer çocuklar ne yaparlar köylerine nasıl giderlerdi hiç bilmiyorum. Beni hep el üstünde tuttuklarını hatırlıyorum sadece.
Hastalıklarımız da çok zordu Çangal'da. Babam iğne vurmayı öğrenmişti. Kardeşim ve bana birer penisilin vururdu kalçadan. Alerji testi falan hak getire.
Kışın yollar kapandığı için ilaçlar ve birikmiş gazeteler ilkel bir teleferikle ulaşırdı bize.
Gazeteler gelince annemin sevinçle günlerce okuduğunu hatırlarım.
Bazen çok eğlenirdik. Bir pazar günü annem yatakta keyif yapmak istemişti. Babam çatıdan sarkan buzlardan bir tane koparmış uyumakta olan annemin koynuna bırakmıştı.Bağırış kıyamet...İkiside çok gençti.
Bazende bizden gizli pekmezli kar yerlerdi. Ama ben yakalardım onları.
Güzeldi çocukluğumun karlı günleri.
21 yorum:
Ne güzel anılar. En çok Gültop'un annesine güldüm:))
Kızgül- Biraz önce yazıyı anneme okudum. Meğer öğretmenim karda çavuşun karısıyla basılmış. Bu durumda karısı bağırmakta çok haklı. Ben bunu bilmiyordum tabi:))
Ahaha Mihriban sizin öğretmen pek fenaymış yav, oh etmiş o zaman karısı :) Bizde kar yok ama soğuğu geldi. Annene hürmetlerimi ilet...
Leylak Dalı- Hiç sorma canım. Ben de hayal kırıklığına uğradım çok:))
Mihribanım bu yazı bana nasıl iyi geldi nasıl anlatamam... Sanki bir kış masalı gibi...
Havalar düzelsin buluşalım ayol...
Ne çok kar var. SBabnın kucağına nasıl sığdın diye düşünmekteyimç. Tabii ki o zamanlar çocuktun ya.
Gültop'un babasını esefle kınıyorum o zaman:) dedem rahmetli de çok şakacıymış. Nur içinde yatsın.
Lale- Buluşalım buluşalım kıs
Parıldayan çiçek- Böyle kocaman değildim o zaman:))
Çocukken her şey daha güzeldi galiba !
colette- Çocukluğumuzda kar tatili diye bir şey yoktu. Kar mutluluktu.
Karın yağması seni ne güzel anılara götürmüş. Annen uyurken babanın buz kırıp koynuna atması çok hoşmuş :) Kızımda artık istanbul'lu o da bugün çok kar resimleri gönderdi.
Başak- Artık sende sık sık gelırsın buralara.
Babanın kucağında okula gitme öyküsü çok iyi geldi bana.ne kar ne soğuk.
Ah anılar ne güzel anılar. Kar deyince anlatacak, yazacak, okuyacak ne çok şey var değil mi?
Sevgiler :)
Merhaba, bloğunu yeni keşfettim ve hemen takibe aldım ;) Bana da beklerim :) Sevgiler..
Sevgili Huznun Tadi, meger ne kadar ozlemisim buralari ve paylasimlarinizi.
her sey yolundadir sizler icin dilerim. Yazinizi okurken cok keyif aldim kisa ama icinde cok ayrinti olan uzun bir roman kadar guzel.
Sevgiler.
Çok güzel yazılar, ve güzel bir anı:)
bir geldim.. pir okudum yav.. ogretmene saygiii ..
atalet
Ne kadar içten, ne kadar samimi yazılarınız. Geriye dönük okuyabildiklerimden çok keyif aldım.
Memnun oldum ve sürekli okumak istedim.
Sevgilerimle,
emel
ne kadar güzel anılarınız...
Yorum Gönder