Bu bakkal hep alışveriş yaptığımız bakkal değil. Azıcık uzak. Ona bira almak için gidiyorum. Çünkü bizim bakkalda bira yok.
Ama bu bakkalı çok seviyorum. Bakkalın önünde minik bir bahçe yapmış. Domatesler ,marullar, soğanlar, kabak falan ekmiş.
Bugün bira almaya gittiğimde konuştuk biraz. Beni çok mutlu eden, horoz ve tavuklarını sordum. Önce bir kaç civciv almış pazardan. Onları büyütmüş. Dükkanın önünde, bahçenin yanında minik bir kümes yapmış derme çatma. Üremişler sonra. Yumurtlamışlar. Derken minik civcivler gelmiş.
Horozun haykırışı beni çocukluğuma götürüyordu hep. Lojmanlarda bahçeli evlerde büyüdüm ben. Kümeslerimiz olurdu. Önce kuluçkaya yatardı tavuklar. Sonra o güzelim civcivler çıkardı yumurtadan. Civcivlerini gezdiren o tavuklar nasıl da gururla dolaşırlardı.
Şimdi ki civcivler makinadan çıkıyor. Onları kollayan, gururlanan anneleri yok ne yazık ki. Pazarda satılan annesiz o civcivler bana çok hüzün veriyor.
O horozun her bağırışın da bunları hatırladım.
Bir gün onları karşıdan karşıya geçerken gördüm. Dua ettim "tanrım onları koru" diye. Öyle güzel geçtiler ki.
Şehir hayatına çoktan adapte olmuşlar. Yeşillikler arasında dolaşıp duruyorlar.
Bakkala klasik soruyu sordum bugün. " Memleket nere?" Bafra'lıymış. Yani benim Sinop'uma yakın bir kasaba.
Yaşasın. Hemşehriyiz.:))
11 yorum:
O bakkalı tanımadan ben de sevdim:)
Horozu da çok güzelmiş, duruşu da tam çizimlik, yağlıboyalık:)
Begonvilli Ev- Ördek yavruları da vardı. Biraz büyüyünce köye göndermiş.
Başak- Dükkanın önü de tertemiz.
Öyle bakkallar korunmalı..
Berfin- Aslında büyük market alışverişini biraz azaltsak mahalle bakkalımızdan alsak bazı şeyleri...
Horoz sesi hep söylerim beni de çok mutlu ediyor. Küçükken benimde tavuklarım vardı.Yuppi marka ve çift yumurta yumurtlardı. Benim büyüdüğüm yer de lojmanlardı. Doğanın sporun sinemanın kültürün içinde büyüdük ve en önemlisi doğanın içinde. sanırım şimdilerin gençlerinde en büyük eksik bunları bir araya getirememek.Bakkal bile yok ki artık
Defne- Bahçeli evlerde büyümek ne şans. Dalından meyva koparmak, domatesin,salatalığın büyümesine şahit olmak... Sokakta oynamak..
Uzun zaman sonra dolaştım blogları bir bir. Çok hoş geldi bu yazın bana. İçimi ısıttı. İnan.
Allah o civcivleri sert rüzgârlardan korusun. Seyretmiştim bir yerde ve ağlamıştım. Tazyikli su yemiş gezi parkı eylemcileri gibi dört bir yana saçılıyorlar.
Asuman'cığım bende yazılarını ve seni özledim. Bloglar alemi pek bir durgun bugünlerde. Neyse Face den idare ediyorum:)) Öpüyorum...
Merhabalar,
Ellerinize emeğinize sağlık. Bloğunuzu çok beğendim ve izlemeye aldım. Bana da bekliyorum. Güzel paylaşımlarda buluşmak dileğiyle. Sevgilerimi bıraktımmmm…..:))
buralar ne güzelmişş. :)
Yorum Gönder