Parka gitmedim. Onları gözlerimle görmedim.
Büyük bir ihtimalle "Duran Kadın" da olmayacağım.
Ben sadece "Tencere Çalan Kadın" olabildim.
Ama hep yüreğimdelerdi.
Dualarımda da "Bizim Çocuklar " olarak yerlerini aldılar.
Sade hayatımı yaşarken mutlu anlarım da oldu, mutsuz anlarım da...
Soframda güzel yemekler de oldu.
Uyudum, kalktım, sokağa çıktım, okudum, tekrar uyudum.
Ama hep aklımdaydılar.
Ah! O yağmur... "Dur, yağma sakın çocukların üstüne!" dedim.
Beni dinlemedi. Kova kova döküldü İstanbul'un üstüne.
Elimde sıcak çay bardağım varken...
Başım cama dayanmış yağmuru seyrederken...
Nasıl ezik ve suçluydum.
8 yorum:
bence yanlarında olmak ve onları anlamak da birşeydir, hem de onemli bir şey, sevgiler...
bizde ancak tencere tava eylemindeydik, ama gözümüz bir yandan twitter, bir yandan HalkTv ,bu nasıl bir kabustu anlamadık ama büyük bir olaydı, gençleri çok seviyorum..
Yüreğimiz onlarla olması bile onlara yakın olmaktır. Yağmur yağarken ben güldüm acıydı ama güldüm, o kadar tazyikli suya karşı koyan koca yüreklere yağmur ne yapar ki dedim :)
Hayat İzlerim- Haklısın. Onlarla gurur duyuyorum.
Mehtap-Bugünler Türkiye'nin Hatıra Defterinde yerini aldı.
Nur- Evet onlar çok güçlü.
Yağmuru seven ben de aynı endişeyi yaşadım.Suçluluğu hissettim. Telefonla ulaşabildiğimde can da
Nur' un tazyikli su esprisini yaptı.
Hepimiz ne çok üzüldün ne çok hırpalandık değil mi?
Asuman- Can inşallah iyidir. Kimbilir nasıl endişelenmişsindir.
Coletté- Evet... Hepimiz... Ülkemin huzur bulmasını diliyorum.
Bir bardağa fazla su koyarsanız taşar ülke halkı sonunda taştı...hayırlara vesile olur umarım..
Yorum Gönder