17 Aralık 2011 Cumartesi
Evimdeyim...
Dün evime döndüm. Bir an önce alıştığım hayatıma başlamak istiyorum. Ama zihnimi ara ara anılar bölüveriyor. Sabah annemi aradım. Kaç gündür birlikteydik. "Beni özledin mi ? " dedim özlediğini bilerek.
Yılbaşının yaklaştığını farkettim. Eskiden olsa nasıl da coşku dolardı içime. Yarın güzel bir temizlik planlıyorum. Her şeyin yeri değişmiş. Artık yerleşmek zamanı. Bugün market alışverişi ve teyzeme ziyaret var. Beni bekliyordur şimdi.
Blogları çok özlemişim. Onları okuyacağım bol bol. Şimdi mutfağa girmek akşam için bir şeyler hazırlamak lazım.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
15 yorum:
Off, içim acıdı işte. Herşey sonunda üç-beş anı eşyasına dönüşüveriyor. Ne diyeyim zaman yarayı iyi etmiyorsa da en azından derinleşmesini engelliyor. Tekrar sana sabırlar babana rahmet diliyorum. Evine ve aramıza hoşgeldin. Seni unutmadım, kartın yolda:)
Evine hüznün buruk tadıyla da olsa hoşgeldin canım. Artık herşeyi zamana bırakmanın zamanı. Ailen sana en büyük yardımcı bu konuda.
Allah başka acı göstermesin. Baban da nurlar içinde yatsın.
Sevgiyle öpüyorum seni.
Nurşen'ciğim, Asuman'cığım- İyiki varsınız. İkinizi de öpüyorum.
Babana ait eşyaları duygulandırdı. işte geriye kalan bir kaç eşyalar ve güzel anılar.. mekanı cennet olsun. ardında kalanlara sağlıklı uzun ömürler..
Evine hoşgeldin.Anılar yaşamın gerçekleri birbiri ardından gelir.Biz ne yaparsak yapalım yaşamın acı gerçekleri içinde var olmaya çalışırız.Günlük yaşam acıyı unutup gerçeklikle yer değiştirir.Sevgiyle kal.
Hülya- Babamla bütünleşmiş bu eşyalar ve anılar... Bir söz bir bakış. Aklıma takılıveriyor.
Parıldayan çiçek- Hoşbulduk canım. Kaldığımız yerden devam... Öpüyorum...
Ata acısı zordur. Sabırlar diliyorum. Çabucak hayata karışmanız dileği ile...
Sevgiler,
Bengi
Teşekkürler Bengi. İçimde ki sızı her geçen gün hafifliyor. Ama zaman zaman ortaya çıkacağını biliyorum.
Çok üzüldüm nasıl anlatsam bilemiyorum. Başınız sağolsun :(
Babamdan bize kalanları hatırladım görünce, o özlem asla bitmiyor..
Mihribancım, aylarca albümü açamadım annemi kaybettiğimiz de...
Zaman acıları küllendirmiyor ama daha katlanılır yapıyor... Onlar hep bizimle, anılarımızda KALPLERİMİZDE...
evine aramıza hoş geldin...
Acı tablo, giden geride ne az şey bırakıyor, oysa onunla iken bu az şey hiç göze gelmez işte.
Allah rahmet etsin, toprağı bol olsun.
Evine hoşgeldin.
Sevgili Aslı, Lale, Nur, teşekkürler, iyi ki varsınız.
nur içinde yatsın babanız . benim de babamdan bir şeyler kaldı . nedense görmek dahi istemiyorum .hepsini sakladım . vallahi gözlerim doldu . ahaa da düştü gözyaşım , kaçtım !
Kibritçi kız- Neden görmek istemiyorsun? O eşyalardan başka bir şeye dokunamazsın ki. Bir onlar kaldı.
benim teyzemin kızı genç yaşta vefat etti. teyzemlerde fotoğraflara bakardık bazen kızının fotoğraflarına bakmak istemezdi . ben de şaşırırdım . şimdi ben de teyzem gibi oldum bakmak istemiyorum, çok üzülüyorum. çektiği acılar aklıma geliyor dayanamıyorum. umarım ikimizinde babası cennettedir :(
Yorum Gönder